De rambutan (in Nederland ook wel ramboetan
genoemd) is een frisse, zoetzure vrucht, oorspronkelijk afkomstig uit
Indonesië en Maleisië.
De rambutan is familie van de lychees, maar is een stuk groter, zoals
een fors kippenei (bij exportkwaliteit).
GoedInvesteren bood tot najaar 2011 de mogelijkheid om te participeren in kleinschalige boomgaarden met de exotische Rambutanvruchten.
Rambutanvruchten worden slechts zelden op
grootschalige wijze geteeld. Dit komt door de complexe teelt, de
bijzondere klimaateisen en de sterke afhankelijkheid van goed
plantmateriaal. De teelt van de rambutanboom vereist een zeer warm en
vochtig klimaat voor een optimale vruchtopbrengst.
Wereldwijd zijn er maar een beperkt aantal landen met specifieke
gebieden waar de boom goed gedijt. In Costa Rica is slechts een klein
gebied in het zuidwesten, waar de plantages zich bevinden, geschikt
voor de rambutanteelt. Ook de grondkeuze luistert nauw. De bomen hebben
goede vruchtbare grond nodig, die niet te nat en niet te droog mag
zijn.
De kwaliteit en daarmee de opbrengst van rambutanbomen is tevens sterk afhankelijk van de jonge vruchtboompjes die worden aangeplant. De bomen kunnen worden geteeld uit zaadjes of door te enten. De meeste rambutantelers maken gebruik van de conventionele manier van zaaien, omdat men niet beschikt over goede moederbomen en omdat de specialistische deskundigheid over het enten en verzorging ontbreekt.
Nadeel hierbij is het feit dat de helft van de bomen mannelijk is en dus geen vruchten levert. Gezaaide bomen leveren na ongeveer zeven jaar vruchten en pas dan kan worden bepaald welke bomen vruchten leveren en of de kwaliteit geschikt is voor export. Slechts één op de veertig bomen levert vruchten van exportkwaliteit. Ook de opbrengst in kilo’s vruchten per boom is onzeker bij deze conventionele teelt met de zaai-methode.
De bomen zijn allen geënte bomen, dus vrouwelijk en daarmee vruchtdragend.
Zoals u ziet in de foto hiernaast zijn deze
vruchten (de rechter doorgesneden vrucht) veel groter en hebben een
veel kleinere pit dan de standaardkwaliteit (links). Tevens is de schil
dikker wat essentieel is voor de houdbaarheid. Een ander belangrijk
verschil tussen deze vruchten en de standaard is de smaak; al de
vruchten zijn lekker zoet. Dus een constante kwaliteit en niet de ene
zuur, de ander zoet en weer een ander smakeloos.